- 4 - Pieprzyć to.

      Między nimi zapanowała cisza, podczas której Anastasia zaczęła zastanawiać się czy nie powinna przypadkiem jakoś mu uciec. Ale umysł podpowiadał jej, że przy Justinie będzie bezpieczna. Oh, stała na rozstaju dróg i mogła zaprzyjaźnić się z kryminalistą, albo znowu uciec.

       Przerwała milczenie, dopiero gdy poczuła jak panuję nad strunami głosowymi.

      - Po co masz tę…- zrobiła pauzę, zjeżdżając wzrokiem na dolna partię ciała chłopaka i nie. Nie myślała wtedy o tym, aby pozbawić go spodnie. – Broń? – spytała, żeby tylko nie skupić się na tym wręcz palącym i seksownym spojrzeniu, którym ją obdarzał.

       - Bo mogę – kolejny raz kąciki jego ust uniosły się ku górze. Powinien przestać to robić. Był taki pewny siebie, że sam Brat Pitt przy nim wymiękał. – Rządzę tym miastem, Anastasio – usłyszała tylko swoje imię, reszta stanowiła szare tło. W jego ustach brzmiało tak pięknie.

       - Nie wierzę ci – potrząsnęła szybko głową, uciekając myślami jak najdalej  od jego osoby.

     - A powinnaś – zaśmiał się i ruszył przed siebie. Piasek utrudniał mu chód i wyglądał dość zabawnie, gdy usilnie odgarniał stopami muł. Nie wiedząc, co ze sobą począć, przyspieszyła kroku i podążała za chłopakiem, jak jego wierny cień.  Wyprowadził ja z plaży. Parę minut drogi chodnikiem i w końcu zatrzymał się w miejscu. Spojrzał na nią i dojrzała w jego tęczówkach rozbawienie. – Zostajesz u mnie, Ana?

       Nie mogła rozszyfrować tonu jego głosu. Czy to miało jakiś podtekst?

     Wzruszyła ramionami. Albo niewygodna kanapa i jego towarzystwo, albo zimna gleba i jakieś zwierzęta.

       Podczas, gdy jedna część Any krzyczała, aby się zgodziła, druga stanowczo kręciła głową.

       Wybór był oczywisty.

       Justin odnalazł w kieszeni spodni kluczę i przekręcił je w zamku. Ostrożnie otworzył drzwi i jak na dżentelmena przystało, przepuścił dziewczynę w drzwiach. Wszedł zaraz za nią i pokonując kilka stopni, znaleźli się w przestrzennym salonie. Rzuciła okiem dookoła. Na środku stała skórzana kanapa w odcieniu gorzkiej czekolady. Naprzeciwko niej telewizor plazmowy i kolekcja filmów DVD oraz płyt, jak się domyślała z muzyką. Ściany pomalowane były na kolor kawy z mlekiem i idealnie współgrały z mahoniowymi panelami. Na lewo od salonu rozciągała się kuchnia w białych odcieniach. Wow. Po prostu wow. Dawes chwyciła dłonią swój podbródek, upewniając się czy czasem nie otworzyła ust z wrażenia. Nie chciała być wścibska, ale skąd zwykły pracownik sklepu miał pieniądze na takie mieszkanie?

       Justin rzucił kluczyki na blat kuchennego stołu. Czubek buta przyłożył do pięty przeciwnej nogi i gwałtownym ruchem pozbył się obuwia. To samo uczynił z drugim butem i skręcił w korytarz, ówcześnie upewniając się, czy Ana idzie za nim. Przed nimi znalazły się białe drzwi, więc Justin delikatnie je pchnął. Oczom dziewczyny okazał się pokój w niebieskich barwach. Na ścianach wisiały plakaty, reklamujące różnie filmy. W rogu pomieszczenia na białym biurku, leżał laptop i kilka fotografii w ramkach. Dwuosobowe łóżko zajmowało środkową część lokum.

       - Inaczej sobie to wyobrażałam – mruknęła cicho Ana, drapiąc się po karku. Justin stanął przy szafce i wyciągnął z niej swoją koszulkę i szare dresy, po czym rzucił w jej stronę. Na szczęście zawsze miała dobry refleks, więc chwyciła ubrania w locie.

       - Po której stronie chcesz spać? – spytał, obracając się w jej kierunku. Zmarszczyła brwi.

      - Myślałam, że nie będziemy razem spać – zagryzła wargę i spuściła wzrok na swoje brudne od piasku tenisówki. Justin kiwnął głową.

      - Prześpię się na kanapie – odpowiedział bardziej do siebie, niżeli do towarzyszki. – I nie zagryzaj wargi – dodał, wymijając ją w progu drzwi. – To mnie rozprasza.

       Czy on naprawdę to powiedział? Ana poczuła jak nogi się pod nią uginają. Nieświadomie znów przycisnęła zęby do dolnej wargi, delikatnie zdzierając z niej naskórek. Potrząsnęła energicznie głową, schodząc na ziemię. Mocniej ścisnęła dłonie i ruszyła w kierunku kolejnych drzwi, modląc się, aby za nimi kryła się łazienka. I tak było. Zsunęła z nóg trampki. Zimne kafelki drażniły jej stopy. Kurczaki, łazienka była jeszcze ładniejsza niż cała reszta. Nieśmiało podeszła do umywalki i spojrzała na swoje odbicie w lustrze na całą ścianę. Miała tak suche włosy. Aż same prosiły się o wizytę u fryzjera. Wsunęła dłoń do kieszeni spodni, pragnąc znaleźć w nich gumkę. Udało się! Związała brązowe kosmyki w niedbałego kucyka i szybko pozbyła się ubrań. Prysznic wyłożony był tymi samymi kafelkami co reszta pomieszczenia. Odkręciła kurki i pozwoliła, aby strumień ciepłej wody, oblał jej zmęczone ciało, które ewidentnie potrzebowało tego masażu. Nie chcąc nadużywać uprzejmości Justina, szybko się umyła i zarzuciła na siebie ubrania chłopaka. Pachniały nim. Musiała wyglądać komicznie w koszulce sięgającej niemal do kolan i szerokich spodniach niczym u kibiców na stadionach.

      Wyszła z pomieszczenia, pozostawiając za sobą kłęby pary. Postawiła bose stopy na miłej w dotyku wykładzinie. Justin siedział wygodnie na kanapie i mimowolnie uśmiechnął się na widok dziewczyny. Zachichotał, gdy obiegł jej sylwetkę wzrokiem. Stanęła nad nim i chwyciła za krańce prześcieradła, próbując jakoś go zrzucić. Spowodowało to  przeciwny skutek, ponieważ Bieber opadł plecami na łóżko i najwyraźniej nie zamierzał się podnieść.

       - Ugh – z ust Any wydobyło się jęknięcie niezadowolenia. – Chciałabym się położyć.

       - Kto by pomyślał, że we własnym domu będę musiał spać na kanapie – warknął, ale wyczuła w jego głosie nutkę rozbawienia. Znacznie się wyluzował. Nie był już panem groźnym z nabumbaną miną. Teraz stwarzał pozory zwykłego chłopaka.  – Dobranoc, Anstasio – odwrócił się jeszcze przez ramię i puścił jej oczko. Co to miało znaczyć, przepraszam? 

       W odpowiedzi kąciki ust dziewczyny powędrowały ku górze, a później wślizgnęła się pod ciepłą pościel i szczelnie się nią okryła. Było jej tak miękko i wygodnie. Powieki w mgnieniu oka zaczęły jej ciążyć. Odpływała w nicość.

      - Pieprzyć to – szepnął pod nosem Justin, ponownie wchodząc do pomieszczenia. Tym razem szedł na palcach, bojąc się, że obudzi najwyraźniej śpiącą już Anę. Wyglądała jak aniołek i wręcz emanował z niej spokój.  Miał na sobie jedynie czarne bokserki, a mokre kosmyki włosów sterczały mu na każdą stronę. Szatyn delikatnie uniósł do góry kołdrę i położył się po lewej stronie łóżka, w bezpiecznej odległości. Tak, aby dziewczyna nie mogła go poczuć. Uśmiechnął się triumfalnie pod nosem  i przycisnął mocniej głowę do miękkiej poduszki. 

*

Od autorki: Dodaję ten nudny, nic nie wnoszący rozdział, bo kilka osób się o niego upomina. Trochę mi smutno, bo mam wrażenie, że coraz mniej osób to czyta, więc jeśli wam się spodobało zostawcie chociaż krótki komentarz bądź dodajcie do obserwowanych. To dla mnie naprawdę bardzo ważne ;)

Nadal zachęcam do oglądania zwiastunu opowiadania-> 

Chciałabym was też zaprosić na kolejne opowiadanie o Justinie ->

dear-love-help-me