- 8 - Oh, nie żartuj sobie, Bieber!

       Jedną ręką podpierał się o futrynę drzwi, a w drugiej trzymał klucze od mieszkania i nieudolnie próbował trafić nimi w zamek. Zaklął pod nosem, uświadamiając sobie, że ta czynność nie przyjdzie mu z łatwością, jak zawsze. Alkohol nieco ulotnił się z jego żył, ale wciąż szumiało mu w uszach i obraz się lekko rozmazywał. Pod wpływem kolejnego ruchu, zachwiał się na nogach i uderzył o drzwi. Syknął głośno i z ust Justina wydobyła się wiązanka najróżniejszych bluźnierstw. Dochodziła pierwsza w nocy i szczerze mówiąc, miał głęboko w poważaniu fakt, czy kogoś przypadkiem nie obudzi.

       Instynktownie wyczuł w pobliżu czyjąś obecność, dlatego groźnie mrużąc oczy, odwrócił się w tamtym kierunku. Obraz nadal nie był wyraźny i Bieber w ciemności zdołał dojrzeć jedynie czarne włosy i błyszczący w świetle księżyca kolczyk. Równie czarna jak tamtejsza noc koszulka opinała mięśnie chłopaka, dając do zrozumienia,  że musiał być nieźle zbudowany. Za nim stało dwóch kolegów, którzy szczerzyli się jak małpa w ostentacyjnie drogim swetrze.

       Justin przechylił głowę, aby móc się im lepiej przyjrzeć i dopiero po upływie kilku dłużących sekund, coś mu zaświtało i żółta żarówka rozbłysnęła nad nim.

       - Wróciłeś – powiedział z obrzydzeniem i zrobił krok naprzód, by spokojnie spojrzeć z pełną pogardą w twarz największego wroga.

       - Stęskniłem się za starymi śmieciami, szczególnie za tobą – odezwał się brunet z ogromną ilością kpiny w ochrypłym głosie. Justin mocno wbił białe kły w delikatny naskórek na jego wardze.

       - Nie powinieneś wracać – syknął Justin i poczuł jakby ktoś wstrzyknął mu do żył adrenalinę. Ogromne ilości alkoholu momentalnie się z niego ulotniły. Wyprostował się nieco i napiął wszystkie mięśnie. – Teraz będę musiał cię zabić .

       W odpowiedzi usłyszał jak gardłowy śmiech Zacka roznosi się po okolicy. Dźwięk ten przyprawił Justina o nagły ból głowy. Brunet w tym samym czasie mierzył znajomego wzrokiem, milimetr po milimetrze, zacząwszy od czubka głowy. Owszem, zmężniał od czasu, gdy ostatni raz się widzieli. Urósł nieco, rysy jego twarzy znacznie się wyostrzyły, a opadającą na czoło grzywkę, zastąpiły postawione do góry włosy. Oczywiście widać było również jak nabrał masy. Ale mimo to Zack się go nie bał. Na Litość Boską, był zawodowym bokserem i Justin nawet gdyby chciał, nie miał szans go pokonać.

       - Oh nie żartuj sobie, Bieber – machnął ręką brunet i ponownie się roześmiał. Tym razem złapał się za brzuch i zgiął w pół. Zawtórowali mu jego koledzy.

       Justin spiorunował ich wzrokiem i ponownie zrobił parę kroków w ich stronę, tak, że teraz jego ciało niemal stykało się z Gomesem. Przekręcił głowę, aby móc spojrzeć w małe, brązowe oczy czarnowłosego. Justin z obrzydzeniem się cofnął i skrzywił.

       - Możemy to załatwić tutaj, od ręki – dodał po chwili i znów uniósł wzrok, patrząc z rządzą mordu na przeciwnika. Miał tyle pomysłów, jak sprawić aby umierał długą i bolesną śmiercią. Na samą myśl o tym, uśmiechnął się szeroko. – Chyba, że pękasz – zadrwił, uniósłszy prawą brew do góry.

       Zack momentalnie się wzdrygnął i potrząsnął energicznie głową. W mgnieniu oka stanął bliżej Biebera i chwycił go za koszulkę, zgniatając ją rękoma. Justin mimo szaleńczo bijącego serca, nawet nie drgnął. Jego mina nie zwiastowała nic dobrego. Czekał tylko na kulminacyjny moment, aż wszystkie emocje, kłębiące się w nim wybuchną i przestanie mieć jakiekolwiek skrupuły. Przymknął powieki dosłownie na moment, zbierając w sobie cała siłę i… Odepchnął od siebie Gomesa tak mocno, że przejechał plecami po betonie. Triumfalny uśmiech zawitał na ustach szatyna. Usiadł na przeciwniku okrakiem i spoglądając prosto w jego oczy, zacisnął mocno pięść i wymierzył mu pierwszy cios.

       Brunet na próżno próbował chwycić w ruchu nadgarstki Justina, jednak ten był zbyt zdeterminowany, aby dać się złapać. Zadawał cios za ciosem, czując niewyobrażalną ulgę i… przyjemność!

        Niespodziewanie ktoś chwycił go za ramiona i odepchnął na bok. Dwóch przydupasów Gomesa, trzymało go w silnym uścisku, podczas gdy on, wierzgał nogami i rękoma gdzie popadnie. Zack podniósłszy się z zimnego betonu, otrzepał ubranie z piasku i posłał Bieberowi ostrzegawcze i zarazem współczujące spojrzenie. Chciał mu tym uświadomić, że już po nim ; że to co zamierza z nim zrobić jest tak bolesne i okrutne, a może nawet i brutalne. Zack dopadł do niego, wbijając mu kolano w żebra. Justin syknął cicho, ale pierwszy raz w życiu uznał, że sześciopak przydaję się też do innych rzeczy, niż podryw panienki. Następnie brunet chwycił za barki Biebera i potężnie uderzył czołem w jego twarz. W ciągu kolejnych sekund, Gomes sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej nóż, którego ostrze lśniło w ciemności.

       Ten gnojek naprawdę zamierzał tak pogrywać?

       Później wszystko działo się bardzo szybko. Zack jednym gwałtownym ruchem, wbił nóż w brzuch Justina, który jęknął przeciągle. Poczuł ból, ale był do niego przyzwyczajony. Koszulka zaczęła nasączać się płynącą strużką czerwonej krwi. Szatyn nie zamierzał więcej obrywać i w odpowiednim momencie kopnął w piszczel jednego kolegę Zacka, aby później powalić kolejnego.

Chwycił w dłonie swój pistolet i wycelował prosto w klatkę piersiową przeciwnika. Mina Gomesa od razu zrzedła i momentalnie zbladł. Przełknął nerwowo ślinę.

       - Nie zrobisz tego – grał na czas.

       - Nie bez powodu nazywają mnie Bestią, Zack – mówił Bieber, krążąc obok dwóch leżących na ziemi chłopaków, jednak nawet nie zamierzał spuścić wzroku z bruneta. Wyglądał jak drapieżnik, czający się na swoją ofiarę. Wystarczyła jedna chwila i byłoby po wszystkim. Ale czy poczułby wtedy ulgę? – Zmieniłem się. Mogę wszystko – tłumaczył i podszedł do Gomesa, chwytając go za szyję, tym samym przykładając mu broń do pulsujących skroni. – Chcesz się przekonać, że jestem zdolny do wszystkiego? – głos miał do cna przesiąknięty gniewem i był wściekły do granic możliwości.

       Zack na marne próbował się wyszarpnąć, lecz za każdym razem Justin jeszcze mocniej zaciskał jego szyję. Brunet powoli tracił oddech, a obraz zaczął mu wirować.

       - Walczmy – szepnął w głuchą przestrzeń. – Tylko ty i ja. Bez twoich koleszków. Wygra lepszy – dodał i popchnął czarnowłosego, który lekko się zachwiał. Widać było, że nad czymś gorączkowo rozmyśla, bo jego brwi zlały się w jedną linię. Skinął głową.

       - Spotkamy się na Wallop*, Bestio – odpowiedział, szyderczo się uśmiechając i akcentując ostatnie słowo, zarysował w powietrzu cudzysłów. – Chłopaki spadamy – wskazał brodą na stojący pod drzewem czarny samochód i pomógł wstać kolegom.

       W tym samym momencie, drzwi od mieszkania Justina otworzyły się z głośnym skrzypnięciem, a w ich progu stanęła Ana. Obrzuciła ich wszystkich jednym spojrzeniem i z przerażenia otworzyła szeroko usta. Nie potrafiła uwierzyć własnym oczom, ale przecież nigdy jej nie zawiodły. Nie myśląc dłużej, podbiegła do Justina i dojrzawszy krew na jego ubraniu, zakryła usta dłonią.

       - Czy… czy… - nie potrafiła wydusić z siebie choćby słowa. Jakaś gula okropnie mocno naciskała na jej struny głosowe. – Czy oni cię skrzywdzili? – wybełkotała w końcu, patrząc na Justina z ogromną ilością troski w brązowych tęczówkach.

 *Wallop - po polsku mocno uderzenie, pobić itd. Jak się domyślacie będzie to turniej, gdzie można używać wszystkich sztuk walki ;)

*

Od Autorki: Lubię ten rozdział, na prawdę! Mam ogromną nadzieję, że wam też się spodoba. Jest chyba dłuższy, ale może mi się zdaję. Dziękuję za kolejną ogromną ilość miłych komentarzy, wejść i obserwatorów! Jesteście najlepsi! 

Spodobało ci się? Napisz chociaż jedno słowo, to bardzo motywuje! :)