- 38 - Zgadzam się!

Justin oparł brudne dłonie na krawędzi umywalki w przydrożnej toalecie i uniósł lekko głowę, tak, że bez problemu widział swoje odbicie w lustrze. Wypuścił powietrze z ust, przez moment przyglądając się swojej zmęczonej twarzy. Wyglądał jakby nie spał co najmniej kilka nocy, a usta miał spierzchnięte. W dodatku białą koszulkę na ramiączkach, którą miał na sobie, pokrywały czerwone plamy od krwi. Szybko chwycił za krańce bluzki i ściągnął ją z siebie, wrzucając ubranie do podróżnej torby. Odkręcił kran i napełniwszy wodą dłonie, oblał sobie nią twarz, pozwalając na chwilę odtajać ciału. Otrząsnął się z pojedynczych kropelek cieczy i wcisnął się w świeżą bluzkę. Na koniec na czubek głowy założył ulubioną czapkę i jej daszek zasłaniał twarz chłopaka. Przerzucił jeszcze torbę przez ramię i kątem oka spojrzał na swoje odbicie. Było zdecydowanie lepiej niż wcześniej.

Kiedy pchnął zardzewiałe drzwi, zimny powiew wiatru od razu uderzył o rozgrzaną skórę Justina, co spowodowało, ze skrzywił się nieco. Rzucił spojrzeniem dookoła. Jacyś ludzi krzątali się po stacji benzynowej i wśród nich szatyn dojrzał sylwetkę Coltona. W pewnym sensie ucieszył się, że Haynes robi jeszcze zakupy, bowiem miał możliwość porozmawiać z Aną, która opierała się o maskę samochodu. Gdy na horyzoncie zauważyła szczupłego chłopaka, uśmiechnęła się szeroko. Pokonał dzielącą ich odległość w przeciągu kilku sekund i od razu przyciągnął do siebie dziewczynę za biodro. Dawes omal nie straciła równowagi, dlatego zachichotała cicho.

- Wszystko w porządku? – spytała już na poważnie i spojrzała na Justina z dołu. Miała idealny widok na jego wysuniętą szczękę. Kiwnął głową i oblizał usta, by później wtulić twarz w zagłębienie szyi Any.

- Zrobisz coś dla mnie? – wyszeptał. Usta Biebera delikatnie muskały skórę na karku dziewczyny, doprowadzając ją do szaleństwa.

- Co masz na myśli? – zmarszczyła brwi w pytającym geście. Justin natomiast ulokował duże dłonie na biodrach towarzyszki i delikatnie pocałował ją w usta. Nie rozumiała jego zachowania. Zazwyczaj był nieco brutalny, a teraz… okazywał jej tyle czułości.

- Co ty kombinujesz? – przechyliła głowę i odepchnęła od siebie szatyna na odległość całej ręki.

Wzruszył beztrosko ramionami  i zgarnął włosy Anastasi na jeden bok. Widziała w jego brązowych tęczówkach blask zadowolenia, a na ustach chłopaka błąkał się triumfalny uśmieszek, którego nie potrafiła rozgryźć.

- Po prostu to zrób – powiedział stanowczo.

- Dobrze! – Ana uniosła ręce do góry w obronnym geście i zaśmiała się. – Skoro tak ci na tym zależy.

- Ana to poważna sprawa – mruknął niemrawo, a na jego czole pojawiła się lwia zmarszczka, świadcząca o tym, że intensywnie nad czymś rozmyśla. Przełknęła nerwowo ślinę i w milczeniu starała się odgadnąć co znaczył ruch źrenic chłopaka. Po nieudanej próbie, skinęła jedynie głową, tym samym chcąc, aby kontynuował.  – Zostań moją żoną, Ana.

Niezręczna cisza zapanowała między ich dwójką. Anastasia rozdziawiła usta z wrażenia i zamrugała kilkakrotnie. Tym gestem usiłowała uzmysłowić sobie, że to wcale nie jest sen lub wymysł jej chorej wyobraźni. To wszystko działo się naprawdę. A Justin właśnie stał przed nią z tańczącymi w tęczówkach iskierkami nadziei i niepewnym uśmiechem na ustach. Co prawda nie klękał i nie miał przy sobie pierścionka, ale to wszystko było niczym spełnienie marzeń. Kiedy ponownie usłyszała jego głos, zrozumiała, że przez cały ten czas wstrzymywała oddech.

- Wiem, że to może wydać ci się lekkomyślne i głupie… - mówił na jednym tchu, co chwila przejeżdżając koniuszkiem języka po pełnych ustach. Nieświadomie dekoncentrował tym partnerkę. – Przecież niedawno miałaś narzeczonego, ale… - urwał i uniósł wzrok ku górze, jakby zastanawiał się przed dalszym doborem słów. – Pomyślałem o tym dzisiaj. Na początku wydało mi się to kompletnie niedorzeczne, ale z czasem… to było coś, wiesz? Chcę, abyś bez względu na wszystko czekała na mnie, była dla mnie… Nawet jeśli znów mnie przymkną chcę wiedzieć, że czekasz na mnie jako… - zrobił pauzę, aby zaczerpnąć  powietrza. Anastasia wciąż była zapatrzona w niego jak w obrazek. – Moja żona. Kocham cię kurwa, Ana. I przysięgam, że czuję coś takiego pierwszy raz.

Czekał na reakcję ze strony Anastasi. Poczuł skurcz żołądka, kiedy wyraz jej twarzy nie wyrażał żadnych emocji. Niespodziewanie zrobiła kilka kroków na przód, a później wspięła się na palce, by swobodnie dosięgnąć do ust Justina. Nie musiała długo czekać, na to, aby odwzajemnił jej pocałunek. W mgnieniu oka przycisnął ją do maski samochodu i zagryzł jej dolną wargę.

- To znaczy, że się zgadzasz? – mruknął, patrząc na dziewczynę wyczekująco.

Odpowiedź była oczywista, ale postanowiła się z nim nieco podroczyć.

- Nie były to najlepsze na świecie zaręczyny, Bieber – powiedziała, udając oburzoną. Widziała jak na twarz szatyna wkradł się lekki grymas. – Ale byłabym idiotką, odmawiając ci! – krzyknęła w końcu. Nie mogła już dłużej dusić w sobie emocji. Radość rozpierała ją od środka i miała ochotę skakać ze szczęścia. Ciemnooki w ułamku sekundy oplótł ręce wokół bioder Dawes i uniósł ją ku górze. Oparła dłonie na jego barkach i roześmiała się melodyjnie. Kasztanowe włosy Any opadały delikatnie na szyję chłopaka, przyjemnie ją łaskocząc. Wpił się natarczywie w usta dziewczyny, wywołując tym samym rumieniec na jej twarzy.

- Powiedz to – polecił i wyszczerzył zęby w uśmiechu. Jak zawsze uwielbiał zmuszać ją do różnych rzeczy. Westchnęła poirytowana.

- Zgadzam się – jej głos był pełen emocji. Dolna warga drżała, a oczy się zaszkliły. Przymknęła powieki czując, jak uderzają w nią wspomnienia.